काय रं देवा खेळ ऐसां नशिबानं मांडला,
डोंबारयागत नाचायला, पाय न माझा थांबला,
तीळ तीळ मरत माझा, जीव ऐशिवर टांगला,
कधी संपल भोग माझं, ईचार मनी दाटला
काय रं देवा खेळ ऐसां नशिबानं मांडला . . .
राब राब राबून कामात, संसार असा थाटला,
साथ न्हाय अशी कुणाची, न गडी म्हणून लाभला,
छाताडावर आभाळ घिवून, ऐश गड्याचा घेतला,
काय रं देवा खेळ ऐसां नशिबानं मांडला . . .
दोन पणत्या नि एक दिवा, पोटी कसा लाभला,
शिक्ष्यान कराव लेकरांचं, ध्यास मनी लागला,
सुखाखातर मरून त्यांच्या, महल पत्यांचा बांधला,
काय रं देवा खेळ ऐसां नशिबानं मांडला . . .
करून लगीन लेकीनच, संसार त्यांसी करवला,
कर्मदरिद्री नशिबाला, न जावई चांगला भेटला,
राख रांगोळी करून लेकीची, नातू पदरात सोडीला,
काय रं देवा खेळ ऐसां नशिबानं मांडला . . .
समदं संपलं आता, पण एक सपान डोळ्यामंदी बांधलं,
लेकाच्या सुखाखातीर, अजूनही स्वतःस मी मारीलं,
सुखी ठेव देवा त्यास, हे वैभव त्यास वाहिलं,
असू दे जाणीव त्याच्या मनी, जे कष्ट मी भोगीलं,
मी अशीच आले अन अशीच जाईन,
फक्त जग खेळ नशिबाचा पाहिलं . . .
काय रं देवा खेळ नशिबाचा पाहिलं . . .
- दीपक पारधे
No comments:
Post a Comment