मनांचे खेळ असतात चालू,
त्याला भावनांचा विळखा पडतो . . .
तुटलेली मन जोडायला कधी,
का कुणाला वेळ असतो ?
भावनेच्या पलीकडे आणि मनाच्या आड,
सगळेच दडलेले असते,
काही प्रश्नपत्रीकांमध्येच
उत्तर लपलेले असते . . .
व्यथा होतात निर्माण मनात.
तेव्हा अगदी संताप येतो,
एखाद्या पुढाऱ्याच्या भाषणाला जणू,
बहिर्यांचा गोतावळा जमतो . . .
मनात पडते दरी,
तेव्हा संपून जाते सगळे,
अविश्वासाचे सावट घेवून,
तळ्याकाठी जमतात बगळे . . .
तुटू नये मन न यावे अपंगत्व,
म्हणून काय उपाय करावे,
अपेक्षांची घागर बुडवून,
प्रीतीचे दोन थेंब पाजावे . . .
- दीपक पारधे
No comments:
Post a Comment